İslam Dinin Kaynağı Nedir?
Yukarıda 3 ana sahada incelediğimiz İslâm Dini Hükümlerinin belirli kaynakları vardır. Eğer herhangi bir hüküm (emir veya ne- hiy) bu kaynaklardan birisine dayanıyorsa kabul edilir. Eğer bu kaynakların dışından gelen bir hüküm ise İslâmiyet ile alakası yoktur. En hafif tabir ile “Bid’at” olur.
İslâm’da hükümlerin dört ana kaynağı vardır. Bunlar;
- Kitap:
Allah-ü Teâlâ’nın Peygamber Efendimize*sav 1 vahiy yoluyla 23 sene peyderpey indirdiği ve bize kadar hiçbir harfi değişmeden gelen Kur’an-ı Kerim’dir. Şimdiye kadar değiştirilemediği gibi kıyamet’e kadar da değiştirilemeyecektir. Çünkü Allah-ü Teâlâ Kur’an-ı Kerim’i koruyacağını vaad etmiştir.
“Kur’an-ı muhakkak biz indirdik ve O’nun koruyucuları da elbette biziz.” (Hicr Suresi: 9)
- Sünnet:
Peygamber Efendimiz’in(sdv) Kur’an-ı Kerim dışında söylediği söz ve yaptığı işlerdir. Binaenaleyh Kur’an-ı Kerim’e “Vahy-i Metlüvv” (Okunan Vahiy), Sünneti Seniyye’ye ise “Vahy-i Gayrı Metlüvv” (Okunmayan Vahiy) denmiştir. Sünnet 3 kısımdır.
- Kavlî Sünnet: Peygamberimizin (s.a.v) mübarek sözlerine denir.
- Fiilî Sünnet: Peygamberimizin (s.a.v) yapmış olduğu işlere denir.
- Takrirî Sünnet: Peygamberimizin*59 v‘’ görüp sustuğu, müdahale etmediği şeylere denir.
- İcma:
Peygamberimizden (s.a.v)) sonra Ashab-ı Kiram’ın ve sonraki asırlarda yetişen İslâm Müctehidleri’nin bir mesele üzerinde ittifak etmelerine “İcma” denir.
- Kıyas:
Ayet ve Hadis’te hakkında açık hüküm verilmemiş olan bir meseleyi, hakkında hüküm sabit olan başka bir meseleyle karşılaştırarak, ikinci meselenin hükmünü birinci meseleye vermeye “Kıyas” denir. Kıyasta yeni bir hüküm verilmez. Sabit olan hükümler diğer meselelere uygulanır.
Kıyas ancak Kur’an-ı Kerim ve Sünnet’i iyi bilen müctehidler tarafından yapılabilir.
