- FIRKA-I DÂLLE (Sapık Fırkalar):
1: Hâricîlik:
Harici terim olarak “itaatten çıkıp isyan eden” anlamına gelmektedir. İlk olarak Sıffın savaşında Hz. Ali ile Hz. Muaviye arasında hakemlik yapılmasına karşı çıkıp Hz. Ali’ye isyan ederek ortaya çıktılar. Elalife’ye itaatten ayrıldıkları için kendilerine “Havaric” yani Hariciler denildi. Haricilerin çoğuna göre büyük günah işleyen kâfir olur.
- Şiilik:
Mana olarak “taraftarlık” demektir. Terim olarak Hz. Ali’yi sevmede ve onun taraftarlığında aşırı gidenler için kullanılır.
- Mu’tezile:
İ’tizal kelimesi “ayrılmak ve uzaklaşmak” manalarında kullanılır. Bu fırka içinde doğru yoldan ayrılmışlar manasında “Mu’tezile” tabiri kullanılmıştır. Mu’tezileye göre insan kendi işlerinin yaratıcısıdır.
- Cebriye:
Cebr “zorlama” manasına gelir. Bu fırkaya göre insanın yaptığı bütün işler gerçekte Allah’a ait olup, insan o işleri yapmaya Al- lah(c c * tarafından mecbur ve mahkûm edilmiştir. Bu görüşlerinden dolayı kendilerine “Cebriyye” denilmiştir.
- Kaderiyye:
Kelime anlamı olarak “kadere ait, kaderci” manasında olsa da, terim olarak tam zıttı manada kullanılır. Yani Kaderiyye mezhebi kaderi inkâr edenlere verilen isimdir. Mu’tezile insanın fiilleri konusunda bu mezhepten etkilenmiştir.
- Mürcie:
İrca kelimesi, “ertelemek ve ümit vermek” manalarında kullanılır. Mürcie fırkası da büyük günah işleyenler hakkında bir hüküm verilmeyip onların durumunu ahirete erteledikleri için bu adı almıştır.
- Müşebbihe ve Mücessime:
Teşbih, “Allah’ı(cc> yarattıklarına benzetme, tecsim ise; O’nu “maddi bir varlık” gibi tanımlamaktır. Teşbih itikadına saplananlara “Müşebbihe”, tecsim fikrini savunanlara ise “Mücessime” denir.
Bütün bu sapık fırkalar kendi aralarında da birçok gruplara ayrılmışlardır.
Originally posted 2016-12-23 16:23:34.
