Sünnetleri işlemek bize ne kazandırır?

Bir evladın babasmı sevmesi; onun tavsiyelerine kulak vermesi ve itaatte bulunmasıdır. Yine bir talebenin hocasını sevmesi demek; derslerini dikkat­li dinlemesi, verdiği ödevleri yapması ve ona hürmet etmesi demektir. Ba­basını sevdiği halde itaat etmeyen bir evlat, hocasını sevdiği halde dersleri­ni yapmayan bir talebe gerçek manada bir sevgi taşıdığını iddia edemez.

Bir Müslüman da kendisine İslâmiyet gibi yüce bir dini, Kur’an gibi nur­lu bir rehberi getiren, dünyaya geliş amacını öğreten ve ona ebedî bir mut­luluğu müjdeleyen Peygamberini (a.s.m.) sever. Fakat bu sevginin alameti; sevilene benzemeyi, ona uymayı, itaat etmeyi ve onun razı olduğu şeyleri yapmayı gerektirir. Bu da ancak, Peygamberimizin sünnetini öğrenmek, ihya etmek ve yaşamakla mümkündür. Bu hususu Sevgili Peygamberimiz bir hadislerinde şöyle ifade buyurur:

“Kim benim sünnetimi ihya ederse yaşar ve yaşatırsa beni sevmiş de­mektir. Beni seven ise cennette benimle beraber olacaktır.”

Demek ki Peygamberimizi sevmek; onun sünnetini, onun sevdiklerini ve onun tarzını benimsemek, onu her işimizde ve hareketimizde yol göste­rici bir rehber olarak bilmek demektir.

Resulullah’m (a.s.m.) sünnetine uyan, ondan aldığı ilhamla hayatım yönlendiren kimse aynı zamanda Allah’ın sevgisi ve rızasını da elde etme­ye çalışıyor demektir. Çünkü gerçek manada Allah’ı sevmek, O’nun Resu- lü’ne tâbi olmakla mümkündür. Kur’an-ı Kerim’de bu gerçek mealen şöyle ifade edilir: “Ya Muhammed de ki: Eğer siz Allah’ı seviyorsanız, bana uyun ki Allah da sizi sevsin ve günahlarınızı bağışlasın.”

Evet, Allah’ı sevmek, O’nun razı olduğu şeyleri yapmaktır. Allah’ın razı olduğu hareket tarzı ise en mükemmel şekilde Resul-i Ekrem Efendimiz’de görülmüştür. İşte bir mü’min sünnet-i seniyyeye göre hayatım düzenle­mekle hem Allah’ın hoşnutluğunu kazanmış olur hem de Resulullah’a (a.s.m.) benzemekle onu gerçek manada sevmiş olur.